Thibaud Dooms woont in Stasegem, maar wint aan internationale faam door zijn hoofdrol in de recent uitgebrachte film Skunk. Een aangrijpend drama over een jongen die in een jeugdinstelling terechtkomt.
Thibaud: “De start van mijn carrière is terug te brengen naar Harelbeke, bij musicalvereniging Arte del Sueño. Als kind zag ik de musical Louis XIV en wist ik dat dat hetgeen was wat ik wilde doen, spelen. Zo danste en zong ik mee in onder andere de Leeuwenkoning, Hairspray en The Wizard of Oz. Op mijn dertiende deed ik een toelatingsproef aan het Leuvense Lemmensinstituut, van daaruit vertrok ik naar de Amsterdamse Academie voor Theater en Dans.
Vanaf dan waren er musicals, musicals en nog eens musicals. Ik deed onder andere mee in een Ketnet-musical en 14-18. Leuk op zich, maar na een tijd merkte ik dat dat toch niet honderd procent was wat ik wilde. Wat ik wél wilde, was acteren en mezelf verliezen in een rol. Dus begon ik audities te doen. Een tijd later werd ik gecast voor Zeevonk (2023) en Skunk (2024).
Mijn rol in Skunk is die van Liam, een verwaarloosde tiener die opgroeit in een gewelddadige omgeving met drugs en prostitutie. Na talloze opsluitingen als kind in een donkere en vochtige kelder, wordt hij door de sociale dienst in een gesloten instelling geplaatst. Mensen die de film al gezien hebben, herkennen me waarschijnlijk niet direct in mijn personage. In het begin lag die rol echt mijlenver van mijn eigen persoonlijkheid, een omgekeerde versie van mezelf als het ware. Dankzij regisseur Koen
Mortier leerde ik om vanuit mijn eigen gedragingen in dat personage te kruipen. Hoe raar het ook is, alhoewel ik een hele fijne jeugd en fantastische ouders heb, toch herken ik me nu wel in Liam, mocht ik in diezelfde situatie geplaatst worden. Dat brengt een heel dubbel gevoel naar boven.
Skunk toont de interne keuken van jeugdhulp. Een heel confronterend onderwerp, dat er bij mij stevig inhakte. Ik mag van geluk spreken dat ik voorheen geen voeling had met het onderwerp, maar moest vanuit mijn job wel op zoek naar die verborgen wereld. Eerlijk, als buitenstaander heb je geen flauw idee van wat er zich afspeelt binnen de muren. Als voorbereiding voor de film draaide ik daarom samen met de andere acteurs een hele dag mee in een crisisopvang.
Rauw, hard en af en toe net heel teder en liefdevol, dat zijn de woorden die in mijn hoofd speelden. Het is zo anders, zo veel intenser en zo veel intiemer dan wat ik me er bij had voorgesteld. Het opende mijn ogen en maakte me tot op de dag van vandaag (de film werd 2,5 jaar geleden opgenomen) veel gevoeliger voor zo’n situaties. Skunk toont heel veel extreme en heftige scènes, wat niet altijd even evident is om te spelen. Soms moest ik zelfs niet eens acteren, omdat het voor mij al zo overweldigend was om daar gewoon te zijn, op die plek, met de gedachte dat dit ook mijn leven had kunnen zijn.
De film is meedogenloos eerlijk, eigenzinnig en heel gedurfd. Wat we met de film dan willen bereiken? Dat er meer bewustzijn komt rond jongeren in deze situatie, dat we met z’n allen meer open staan voor dergelijke problematiek. Schuif deze jongeren niet aan de kant, maar probeer door hun gedrag te kijken en te begrijpen wat hun context is. Het is zo dichtbij, dat moeten we proberen voelen en erkennen.
Om heel eerlijk te zijn, had ik de reacties niet verwacht zoals ze nu zijn. Voor het uitbrengen van de film zat er steeds een spanning op. Gaan mensen de film niet te heftig vinden? Kan het publiek zo’n thema wel aan? Het feit dat er intussen al zo veel mensen gingen kijken naar de film, doet alle twijfels teniet. Ja, ze willen dit zien en ze kunnen dit absoluut aan. Los van de commentaren over de film, vind ik het ook heerlijk om zo veel mooie feedback te krijgen over mijn inbreng in de film. Het doet me echt heel veel, die schouderklopjes. Bovendien kwamen er ook al heel wat mensen uit de jeugdzorg kijken. Dat zij achteraf zeggen dat de film heel herkenbaar en ronduit eerlijk in beeld gebracht is, is het mooiste compliment dat we met z’n allen kunnen krijgen.
Het was zo’n fijne ervaring, waarbij ik opgeslorpt werd door de professionaliteit van de hele crew. Ik leerde veel van de verschillende speelstijlen van professionele acteurs zoals Natali Broods en Boris Van Severen. Maar het feit dat er ook mensen meespeelden die gestreetcast werden en dus nooit eerder acteerden, maakte het geheel opnieuw echter. Ik legde telkens de parallel tussen Liam die naar de instelling moest en ik die speelde tussen zo’n grote groep acteurs, het gaf dezelfde spanning.
Ik lees nu vaak in artikels ‘nieuw ontdekt talent’, alsof ik pas uit de grond gestampt ben en nooit eerder acteerde. Geloof me, de weg was al lang, vol audities en veel nee’s. Maar ik ben hem ingeslagen en daar ben ik ongelofelijk blij om. Intussen kreeg ik ook een Shooting Star Award 2024, wat me het vertrouwen geeft dat er wel veel mogelijk is. Het geeft me de kracht om mezelf serieus te nemen en te blijven verder gaan. Ik ben heel benieuwd wat de toekomst nog brengt. Al zou ik het wel fijn vinden als ik eens niet kaal geschoren in een trainingspak op de set moet verschijnen (lacht).”
Thibaud werd in Berlijn als Shooting Star 2024 uitgeroepen, een award die hem naast eerdere winnaars als Daniel Craig en Matthias Schoenaerts zet.
De hoofrollen in Skunk zijn weggelegd voor Thibaud Dooms, Natali Broods, Boris Van Severen, Dirk Roofthooft, Sarah Vandeursen en Colin H. van Eeckhout.
